Mustafa Kemal Paşa, başkomutanlık yetkisini aldıktan sonra ilk iş olarak, ordunun ihtiyaçlarının halk tarafından karşılanmasını sağlamak üzere “Tekalif-i Milliye” (Milli Yükümlülükler) emirlerini açıkladı. 7-8 Ağustos 1921 tarihlerinde yayımlanan 10 maddelik bu yükümlülüklerle Türkiye’de bir “savaş seferberliği” başlatıldı ve bu seferberlik savaşın gidişi üzerinde hayli etkili oldu. Tekalif-i Milliye emirlerine göre her ilçede bir ulusal vergi komisyonu kurulacak, halk elindeki silah ve cephaneyi orduya verecek ve her aile bir askeri giydirecekti. Yiyecek, giyecek ve her türlü makineli aracın yüzde 40’ına el konulacak, halkın elindeki binek hayvanlarının ve taşıt araçlarının yüzde 20’si ordu emrine tahsis edilecek ve sahipsiz bütün mallar orduya verilecekti. Ayrıca demirci, dökümcü, nalbant, terzi ve marangoz gibi iş sahipleri ordunun emrinde çalışacak ve halk askerlerin ulaşımına yardımcı olacaktı. Tüm bu alınanların bedeli daha sonra devlet tarafından sahiplerine ödenecekti. Tekalif-i Milliye emirleri, ilçelerde kurulan Tekalif-i Milliye komisyonları tarafından uygulanacaktı. Komisyonların üye ve memurlarından en küçük bir kayıtsızlık gösteren ve görevini kötüye kullanan olursa, vatana ihanetle yargılanarak cezalandırılacaktı.