Mustafa Kemal Paşa, eşi Latife Hanım’la birlikte gerçekleştirdiği Batı Anadolu gezisi kapsamında 6 Şubat 1923 günü Balıkesir’e geldi. Burada coşkuyla karşılanan Mustafa Kemal, 7 Şubat’ta Zağnos Paşa Camii’nde cuma namazı kıldıktan sonra minbere çıkarak bir hutbe verdi. Hutbenin konusu, kurulacak yeni devletin temel esasları ile devrimler gibi güncel memleket meseleleriydi. Bunun yarattığı şaşkınlığı gören Mustafa Kemal, hutbelerin içeriğinin ne olması gerektiğine dair şu açıklamaları yaptı: Efendiler! Camiler birbirimizin yüzüne bakmaksızın yatıp kalkmak için yapılmamıştır. Camiler, söylenenleri dinleme ve ibadetle beraber din ve dünya için neler yapılması lazım geldiğini düşünmek, yani birbirimizin görüş ve düşüncelerini almak için yapılmıştır. Millet işlerinde her ferdin zihninin başlı başına faaliyette bulunması lazımdır. İşte biz de burada din ve dünya için, geleceğimiz için, her şeyden önce hâkimiyetimiz için neler düşündüğümüzü meydana koyalım… Hutbesinde çeşitli sorulara cevap veren Mustafa Kemal, hutbelerin halkın anlayacağı bir dilde olmasının önemine de şöyle değindi: Hutbelerin halkın anlamayacağı bir lisanda olması ve onların bugünkü lüzum ve ihtiyaçlarımıza temas etmemesi, halife ve padişah namını taşıyan despotların arkasından köle gibi gitmeye mecbur etmek içindi. Oysa hutbeden maksat, ahalinin aydınlatılması ve doğru yolun gösterilmesidir; başka bir şey değildir. Yüz, iki yüz, hatta bin sene evvelki hutbeleri okumak, insanları cehalet ve gaflet içinde bırakmak demektir. Hatiplerin herhalde halkın kullandığı lisanla görüşmesi elzemdir.