1935 yılında kabul edilen yasayla 1 Ocak günü resmi tatil günleri arasına alındı ve 1 Ocak 1936 günü ilk yılbaşı tatili yapıldı. Osmanlı İmparatorluğu’nda Hicri takvim kullanıldığından yılbaşının özel bir önemi ve anlamı yoktu. Yılbaşı, 24 Aralık’ta Hz. İsa’nın doğuşunu kutlayan Hıristiyan cemaati için de dinsel öneme sahip bir gün değildi. Buna rağmen toplumun bazı kesimleri yılbaşını bir eğlence vesilesi sayar ve o günü gayriresmi bir şekilde kutlardı. Osmanlı bürokrasisi de bu kutlamalara kayıtsız değildi. Örneğin, 1829 senesinin yılbaşı günü İstanbul’daki İngiliz elçisinin Haliç’te bir gemide verdiği büyük baloya, Osmanlı devlet adamları da katılmışlardı. Osmanlı’nın son dönemine tanıklık eden usta gazeteci Ahmet Rasim, eski yılbaşı eğlencelerini, “Biz Türklerin, yılbaşı günlerinde başımızı sokmadığımız yer kalmazdı” diye anlatır ve şöyle devam eder: “Galata, Beyoğlu, kısacası Ortodoks takvimini tutan milletlerin cümlesine kendimizi davet ettirir, sabahlara kadar eğlenirdik.” Yılbaşı kutlamaları, Cumhuriyetin ilanından sonra, Atatürk’ün de katıldığı yılbaşı balolarıyla giderek resmi bir kimlik kazanmaya başladı. Ancak yılbaşı, halen resmi tatil değildi. Bu durum, 1935 yılında tatil ve bayramları düzenleyen yasayla yeniden ele alındı. Hafta sonu tatili olarak pazar gününü benimseyen ve bayramlardaki tatil sürelerini düzenleyen yasa, 1 Ocak gününü de yılbaşı tatili ilan etti.