23 Temmuz 1919’da açılan Erzurum Kongresi sonunda, kongre adına siyasi kararlar almak ve bu kararları uygulamak amacıyla Mustafa Kemal’in başkanlığında 9 kişilik bir Heyet-i Temsiliye (Temsil Heyeti) oluşturulmuştu. Bu heyette Mustafa Kemal Paşa’nın yanı sıra Rauf Bey (Orbay), İzzet Bey (Eyyüboğlu), Raif Efendi (Dinç), Süleyman Servet Bey (Orkun), Ahmet Fevzi Efendi (Baysoy), Bekir Sami Bey (Kunduh), Sadullah Fevzi Efendi (Eren) ve Hacı Musa Bey yer alıyordu. 4 Eylül’de toplanan Sivas Kongresi’nde bütün ulusal direniş örgütlerini birleştirecek şekilde Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti’nin kurulmasıyla, Heyet-i Temsiliye üyelerinin sayısı 16’ya çıkarıldı. Bu aşamada katılan yeni üyeler şunlardı: Refet Bey (Bele), Kara Vasıf Bey, Mazhar Müfit Bey (Kansu), Ömer Mümtaz Bey (Tanbi), Hüsrev Sami Bey (Kızıldoğan), Hakkı Behiç Bey (Bayiç) ve Ratipzade Mustafa Efendi. Yeni haliyle kurul geçici bir hükümet niteliğine bürünmüştü ve kongrelerde belirlenen amaçlar çerçevesinde her türlü siyasi ve idari kararları almaya yetkili kılınmıştı. Mustafa Kemal Paşa, heyet reisi olarak, kurulu toplama olanağının bulunmadığı durumlarda heyet adına karar alıp imzalama yetkisine sahipti. Mustafa Kemal’in 1 Ekim 1919 tarihinde Kâzım Karabekir’e gönderdiği şu telgraf, Milli Mücadele’nin merkezinin Erzurum ve Sivas’tan sonra nereye gideceğinin de işaretçisiydi: Vaziyet inşallah lehimize mesut gelişmesine devam ettikçe aynı zamanda Heyet-i Temsiliye karargâhının Ankara’ya ve daha Batı’ya nakil suretiyle İstanbul’a yaklaşmak hususunda da etkili olabileceğini düşünüyoruz. Bu yoldaki görüşlerinizi anlamak istiyoruz.