Cumhuriyet basınının en önemli isimlerinden, Atatürk’le ilgili anı kitaplarıyla bilinen gazeteci Falih Rıfkı Atay, 20 Mart 1971’de İstanbul’da hayata gözlerini yumdu. Falih Rıfkı, 1894’te İstanbul’da dünyaya geldi. 1908 yılında girdiği Darülfünun Edebiyat Fakültesi’nden 1912 yılında mezun oldu. İlk yazıları, Batı etkisindeki edebiyatçıları çevresinde toplayan Servet-i Fünun dergisinde yayımlandı. Gazeteciliğe 1913 yılında Tanin’de başladı. I. Dünya Savaşı’nda Cemal Paşa’nın özel kâtipliğini yaptı. Savaştan sonra Ali Naci (Karacan), Necmettin Sadık (Sadak) ve Kâzım Şinası (Dersan) ile birlikte kurduğu Akşam gazetesinde Kurtuluş Savaşı’nı destekleyen yazılar yazdığı için divanıharbe verildi. Yargılandığı sırada II. İnönü Savaşı’nın kazanılması üzerine idamdan kurtularak Anadolu’ya geçti. Bolu milletvekili olarak girdiği TBMM’de aralıksız 27 yıl milletvekilliği yaptı. İzmir’in kurtuluşundan sonra Mustafa Kemal’in dostluğunu kazandı ve ona en yakın isimlerden biri olarak birçok önemli olaya tanıklık etti. Anılarını Atatürk’ün Bana Anlattıkları (1955), Çankaya (1961) ve Atatürk Ne İdi? adlı kitaplarında topladı. Başyazarlığını yaptığı Hâkimiyet-i Milliye, Ulus ve Milliyet gazetelerinde, güçlü bir şekilde Atatürk devrimlerini savundu. Demokrat Parti’nin iktidara gelmesinden sonra 1952’de Dünya gazetesini kurarak muhalefete geçti ve ölünceye kadar bu gazetenin başyazarlığını yaptı. Siyasi konulardaki fıkra ve başyazılarının yanı sıra, birçoğu Cumhuriyet döneminin ilk özgün örnekleri olan gezi ve anı kitaplarıyla da öne çıkan Falih Rıfkı Atay, duru Türkçesiyle kendinden sonraki pek çok yazara esin kaynağı oldu.