Sultan Vahdettin’in 17 Kasım 1922’de Türkiye’den ayrılması üzerine ertesi gün Abdülmecid Efendi TBMM tarafından halifeliğe seçildi. Hanedanlık kurallarına göre II. Abdülmecid olarak da anılan Abdülmecid Efendi, Sultan Abdülaziz’in oğlu olarak 1868’de dünyaya geldi. 1876’da babasının tahttan indirilmesinden sonra 1908’e kadar sanatla meşgul olarak yaşadı. Birçok kez resim sergileri açan Abdülmecid Efendi, 1909’da kurulan Osmanlı Ressamlar Cemiyeti’nin de fahri başkanıydı. 1 Kasım 1922’de saltanatın kaldırılması nedeniyle Abdülmecid Efendi’nin veliahtlık sıfatı ortadan kalktı. Buna rağmen halife seçilmesi nedeniyle, eski rejim yanlılarının umudu haline geldi. Bundan güç alan Abdülmecid Efendi de, ileride hanlık iddiasında bulunabileceğine işaret edecek şekilde imzasını “Halife Abdülmecid bin Abdülaziz Han” olarak atmaya başladı. Bunun yanı sıra kendi başına törenler düzenlemeye başlaması ve İslam dünyasının siyasi önderi gibi davranmaya başlaması da Ankara Hükümeti’ni rahatsız etti. Halifenin, kendine ayrılan bütçenin artırılması ve yabancı siyasi konukları kabul etmesine izin verilmesi yönündeki talebi ise bardağı taşıran son damla oldu. Mustafa Kemal Paşa, 1 Mart 1924’teki bütçe görüşmeleri sırasında halifeliğin kaldırılması yönünde bir tavır ortaya koydu. Bunun üzerine, 3 Mart 1924’te halifeliğin kaldırılmasına ve tüm hanedan üyelerinin yurtdışına çıkarılmasına karar verildi. Abdülmecid Efendi, 5 Mart sabahı ailesiyle birlikte Türkiye’den ayrıldı.